23+ Terugblik - Over geestelijke groei

Vanavond hebben we de laatste kringavond gehad. Dit keer kwam ds. Schenderling met ons het thema bespreken. Zoals misschien wel heel veel thema’s, is dit ook weer een lastige. Het thema dit keer was ‘Stilstand is achteruitgang. Over geestelijke groei’. Vragen die naar boven kwamen waren: ‘Wat is geestelijke groei?’, ‘Hoe kunnen we groeien in ons geloof?’, ‘Wat zegt de Bijbel?’ en ‘Hoe kunnen we ons geloof laten groeien?’.

Het boekje welke wij gebruiken voor de kring begon met een korte inleiding over een Amerikaanse dominee die stelt dat hij ‘heiliger geworden is en nooit meer twijfelt aan het geloof’. Meteen barstte bij ons de vragen en opmerkingen los of zoiets wel bestaat: ‘heiliger worden’. Kan je een ultieme staat van geloven bereiken en daarbij een ultiem christen worden?
Ds. Schenderling gaf een korte achtergrond bij dit gedachtegoed welke zijn oorsprong o.a. vindt bij de Methodisten. John Wesley en zijn broer waren in 1730 de stichters van deze zogenaamde ‘Holy club’, welke later de ‘methodisten’ werden genoemd. Deze mensen wilden door middel van het systematisch dienen van God op elk moment van de dag, door veel te bidden, geloof te analyseren, te studeren uit de Bijbel en door armen, wezen en gevangenen te bezoeken, een hogere staat van geloof vinden en waren ook er van overtuigd dat dit kon.
Is geloof in gradaties uit te drukken? Wij dachten van niet. Het klinkt wel heel apart om je ‘heiliger’ te noemen. Het heeft iets arrogants, iets onbereikbaars en iets verkeerds. In onze ogen is elke christen heilig. Maar, is het dan niet goed om stil te staan bij je zonden? Want als iedereen heilig is, dan kan je ook ‘makkelijk’ gaan denken dat je ‘ook wel goede dingen doet’ en dat dat je zonden rechtvaardigt. Ons inzien is het goed om stil te staan wat je verkeerd doet en daar ook een goed alternatief voor zoekt. Maar het is wel moeilijk om eerlijk bij jezelf na te gaan wat je zonden zijn en we willen immers ook niet leven vanuit angst. Het is dan meer een bewustwording van wie je bent als christen en wat je wel of niet doet. En niet om bang te zijn dat je gestraft wordt, maar om het goede te willen doen. Anders gezegd, om geestelijk te groeien.

Geestelijk groeien. Het is nogal wat. Je kent in je geloofsleven ups en downs. En soms lijkt het alsof de downs de overhand hebben. De piekmomenten heb je wel en verlang je vaak ook wel naar terug. Denk bijvoorbeeld aan je belijdenis. Elk jaar wordt je er aan herinnerd. Hoe zorg je er voor dat je groeit in je geloof, dat je meer positieve geloofsbelevenissen vindt of opzoekt. Het vraagt van jezelf een actieve bijdrage en een bepaalde regelmaat. Ds. Schenderling vergeleek geloof met een pak melk. Je kan melk op verschillende manieren vervoeren van de supermarkt naar huis. Maar het pak er om heen zorgt er voor dat je het handig meedraagt en dat het ‘heel’ aan de overkant komt. En zo kan je ook je geloof zien. We hebben kaders nodig waarbinnen wij ons geloofsleven vorm geven en ook zorgen dat we geestelijk groeien. Dit kan regelmaat zijn in de vorm van het lezen van een Bijbelstuk per dag, het bezoeken van kerkdiensten en… natuurlijk onze kring. De kaders zorgen er voor dat je je bewust bent van je relatie met God en je christen-zijn. Het zorgt er voor dat je reflecteert op je eigen geloofsleven en dat je daar de hiaten uit haalt of de foutjes die erin geslopen zijn. Ook in de Bijbel zien we structuren terug.
We lazen een gebed van Paulus aan de gemeente van Efeze. Ds. Schenderling had dit gebed in verschillende stukken opgedeeld om het behapbaar te maken. De tekst komt uit Efeze 2:14-21. Een aantal dingen vallen in dit tekstgedeelte op:
o Het gebed begint met ‘buig ik mijn knieen’. Paulus knielt dus neer in gebed. Voor joden was dit niet een gebruikelijke gebedshouding. Deze houding gebruikte de mensen voor het dienen van een koning of andere (meerdere) goden. Het is dus opvallend dat Paulus deze houding aanneemt. Wat in mij nu, na de kring opkomt, is dit niet een vorm van evangelisatie? Laat Paulus hiermee niet zien aan de niet-christenen dat hij zijn God dient?
o Het gebed begint en eindigt met een lofprijzing aan God. Geloven betekent ook ter ere van God leven. Zonder Hem geen groei zou je ook kunnen zeggen.
o Daarna gaat het gebed verder met de inhoud van geloofsgroei: ‘Moge hij kracht en sterkte schenken door zijn Geest’.
o Daarna komt het 1e doel van bidden naar voren: Dat Christus kan gaan wonen in je hart. Opmerkelijk is hierbij dat de christenen in Efeze al bekeerd waren. Waarom moet je dan weer bidden ‘van voren af aan’?
o Dit wordt gevolgd met ‘alle heiligen’. Hiermee worden alle christenen bedoeld. Dit is een bevestiging van wat wij eerder noemde dat we allemaal heilig zijn.
o Het volgende mooie van het gebed zijn de kaders die Paulus noemt. Hij noemt lxbxd. Dit is Gods liefde. Dit is ook een kader/kubus waarin wij mogen groeien. Wij mogen groeien in Zijn liefde. Als wij dit doen kunnen we begrijpen wat Zijn liefde is. Hierbij wordt er opgemerkt dat de liefde van hem komt en dat wij dus niet moeten suggereren dat geloven uit onszelf alleen voortkomt.
o Als laatste, bijna aan het einde van het gebed staat dat God veel meer kan dan dat wij vragen. We mogen hier dan ook naar verlangen.

Als je de tekst zo uitpluist komen er veel mooie dingen naar voren. Maar hoe kunnen we nu praktisch zorgen voor meer geloofsgroei? Soms helpt het lezen van de Bijbel, maar vaak genoeg is het een wirwar van teksten. Hierbij heeft ds. Schenderling een mooie praktische handreiking gegeven. Het is namelijk voor iedereen persoonlijk hoe gelovig iemand zich voelt, welke en wanneer hij/zij piekmomenten in zijn geloof ervaart en hoe je kan komen tot groei. Hierbij hadden we een rij met een aantal mogelijkheden. Bij de een past het lezen van de bijbel en het onthouden van 1 zin of vers welke je aanspreekt. Maar de ander voelt hier niet veel bij mij en gaat veel liever in gesprek met (niet-)christelijke vrienden. Weer een ander vindt zijn geestelijke groei in muziek. We mogen er dan ook in vertrouwen dat er niet zoiets bestaat als een ‘ultieme manier’ van geloven, maar dat we ieder op ons eigen manier, maar wel in relatie met de ander mogen zoeken naar een manier waarin wij geestelijke groei/het geloof ervaren. En wat ons helpt herinneren wat geloven voor ons is, welke zonden wij begaan en dat wij een volgende stap mogen en kunnen zetten in de goede richting, gevoed door elkaar, geleid door God.

Het was een mooie laatste avond en zoals je leest ook een avond met geruststellingen, vertrouwen en eye-openers om morgen weer een nieuwe dag open en vrolijk tegemoet te gaan waar wij ook iets van Gods liefde mogen uitstralen naar de mensen die we tegen komen.

“Vader, maak ons tot een zegen;
hier in de woestijn.
Wachtend op uw milde regen,
om zelf een bron te zijn.
Met een hart vol vrede,
zijn wij zegenend nabij.
Van uw liefde delend,
waarin wij zelf tot bron van zegen zijn.”
(Gebed om zegen, Sela)

Geplaatst door: Leanne Pantjes / Diana Wassenaar op dinsdag 7 mei om 23:55 uur - Gewijzigd op: woensdag 8 mei om 00:08